[pano file=”http://tomaszmielnik.pl/pan/dominikanie/index.html” panobox=”off”]
Decyzją Prowincjała Polskiej Prowincji Dominikanów Ojca Tadeusza Marka dominikanie przybyli do Rzeszowa 28.10.1986 roku. Zamieszkali w zakupionym niewielkim domku przy ul. Pstrowskiego 15 /dziś ul. Dominikańska/.
Krzyż
Jest niezwykłym dziełem sztuki. Został on wykonany z najlepszych materiałów i barwników. Ma 4,60 m wysokości i 2,60 m szerokości. Jego autorami są: o. Bernard – benedyktyn z Jerozolimy oraz prawosławne małżeństwo: Joanna i Jarosław z Podlasia.
Bardzo mocno nawiązuje on do średniowiecznych krzyży włoskich. Obok krzyża znajdują się następujące postacie: Matka Boża, św. Jan (grupa Deesis), św. Maria Magdalena (patronka Zakonu Kaznodziejskiego) oraz setnik, który wyznał wiarę w Syna Bożego („prawdziwie, ten człowiek był Synem Bożym”).
Symbolika krzyża jest bardzo bogata. Chrystus wisi na krzyżu koloru niebieskiego. To znak otwartego nieba dla wszystkich ludzi. Nawiązuje to także do słów Jezusa z Ewangelii św. Jana: „Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we mnie – niech przyjdzie do mnie i pije. Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z Jego wnętrza” (J 7, 37–38). Ciało Jezusa jest jednocześnie umęczone (twarz) i uwielbione – to znak, że krzyż, choć związany z cierpieniem prowadzi do Zmartwychwstania. Możemy także zauważyć, że Jezus nie ma pępka – jest Nowym Adamem, bez grzechu. Z boku Jezusa płyną dwa strumienie – biały i czerwony, krew i woda, źródło sakramentów.
Krzyż osadzony jest na skale z czaszką Adama. To jego grób. Na ten grób spływają krople krwi Jezusa. To znak odkupienia Adama – pierwszego człowieka.
Postaci obok krzyża oznaczają powszechność zbawczego działania Krzyża. Maryja – ta, która jako pierwsza doznała łaski zbawienia poprzez Niepokalane Poczęcie. Dalej św. Jan – reprezentant wszystkich uczniów Chrystusa. św. Maria Magdalena – nawrócona grzesznica i wreszcie setnik – poganin. W ten sposób Krzyż Chrystusa obejmuje sobą cały świat.
Matka Boża
Przedstawiający Matkę Bożą z Dzieciątkiem wizerunek to kopia obrazu Santa Mariae Maioris w Rzymie, która została przywieziona do Gidel po upadku Powstania Styczniowego – gdy władze carskie dokonały kasaty przeszło 40 klasztorów dominikańskich w zaborze rosyjskim. Pozostawiono jedynie klasztor w Gidlach, gdzie zakonnicy mieli dożyć kresu swych dni i do którego nie wolno było przyjmować nowych kandydatów.
Obraz został umieszczony w kaplicy Matki Bożej w prawej części kościoła.
Św. Jacek
Jacek Odrowąż (od XIV wieku nazywany w źródłach Hyacinthus) urodził się w Kamieniu Śląskim w diecezji wrocławskiej z końcem XII wieku. Jako kanonik kościoła krakowskiego wstąpił do Zakonu w 1220 roku w Rzymie. W następnym roku został wysłany przez św. Dominika do Polski, aby tam „powołać do życia” Zakon Kaznodziejski. W 1222 roku założył klasztor w Krakowie. Za przykładem św. Dominika, w 1225 roku rozesłał swoich współbraci.
Jego apostolski duch miał wpływ na rozwój działalności misyjnej polskich dominikanów, oraz zaważył również na polskiej polityce narodowej, jednoczącej z chrześcijaństwem i Polską obszerne tereny Litwy i Rusi. W żadnym z klasztorów nie przyjął św. Jacek obowiązku przełożonego i nie zatrzymał się nigdzie na stałe. Wybrał dla siebie najcięższy tryb życia – kaznodziejstwo wędrowne. Zmarł w Krakowie 15 sierpnia 1257 roku, a grób jego znajduje się w krakowskiej bazylice Św. Trójcy u Ojców Dominikanów *) – Strona internetowa oo. Dominikanów w Rzeszowie link.
Panoramę można oglądać również na telefonach komórkowych, tabletach i komputerach marki Apple link.
Panorama została zrealizowana przy pomocy specjalistycznej głowicy do panoram sferycznych Gobi firmy Buschman Panoramic. Opis głowicy znajduje się na mojej stronie pod tym linkiem.